2 weekjes Ganga!
Door: Tesse
Blijf op de hoogte en volg Tesse
26 Juni 2014 | India, Fatehgarh
Hallo!
Toch maar weer gewoon in het nederlands, dat gaat een stukje sneller. Oke, we hebben er al 2 weken kanoen opzitten en er is veel gebeurd! 13 juni zijn we in alle vroegte opgestaan om met al onze zooi een geschikt stukje Ganga te zoeken om de tocht te beginnen. Dat was nog lastiger dat gedacht, maar uiteindelijk kwamen we bij een ghat (trappen naar de Ganga) waar maar een paar mensen aan het baden waren. Die konden we best storen. We hadden toen de inlaadroutine nog niet die we nu wel hebben, dus het duurde wel een uurtje of 2 eer we klaar waren om weg te gaan. Met dank aan de indische man die de halve boot voor ons heeft opgepompt.
Ingepakt tussen de bagage gingen we rond 11 uur op weg. Ik zat voorin en moest naar Maarten schreeuwen waar ie naartoe moest, hij kon de rivier nauwelijks zien omdat de bagae wat hoog opgestapeld was. De rivier begon heel ondiep met veel stroomversnellingen. De kleine diepgang van de opblaasboor was (en is nog steeds) een zege, wanneer we uitstapten omdat we echt vast zaten reikte het water net tot aan onze enkels! Af en toe uitstappend bereikten we uiteindelijk een grotere stroom, waar we minder vaak vast liepen en eindelijk wat meters konden maken. We hebben we hele dag door gepeddeld, het ging prima. Rond een uurtje of 5 zagen we dat er wat donkere wolken aankwamen,maar een geschikte kampeerplek konden we zo gauw niet vinden. De wolken haalden ons wat sneller in dan verwacht, dus we werden op het water overvallen door de onweersbui (met hagel en alles), waarna we in lichte paniek (ik in ieder geval) als dollemannen naar de kant peddelden en waadden (we liepen natuulijk weer vast). Aan de kant hebben we alles onder het zeil gelegd en zijn we er zelf bij gekropen, helaas was het merendeel van de bui al voorbij en waren we al drijfnat. De spullen zijn nog relatief droog gebleven, de combinatie lekke zeilzak in oude rugzak werkt dus wel. We zaten vlakbij een klein dorpje, waar we na de bui naartoe zijn gegaan om te vragen of er misschien een hotel was. Terwijl we er naartoe liepen zagen we al een grote menigte staan die ons opwachtte. 1 man liep naar ons toe en nam ons mee naar zijn huis en ons warm eten en chai gaf. Als koning en koningin liepen we het dorp binnen, een heel gevolg achter ons aan en zwaaiend naar iedereen die angs de kant stond te kijken. Na het eten werden we naar bed gebracht in een soort van stal, waar opa normaal gesproken sliep (die voor de gelegenheid verplaatst was naar een andere plek). Een groepje mannen zat op een derde bed een beetje naar ons te kijken en over ons te praten. Ze maakten ons duidelijk dat we konden gaan slapen, maar bleven wel met zijn allen zitten kijken. Onder het waakzaam oog van deze mannen ben ik binnen een minuut in slaap gevallen.
Deze eerste dag en nacht was een goed begin van de reis. Nog steeds lopen we elke dag wel een paar keer vast en maken we vele extra meters omdat de vaargeul van de rivier meanderd binnen de meanderende rivier. Wel leren we steeds beter de ondiepe stukken te vermijden. 's ochtends eten we meestal wat nootjes of koekjes voor we op weg gaan, waarna we 's middags met een beetje geluk op het juiste tijdstip (tussen 12 en 3, wanneer het veeels te heet is) een dorpje tegenkomen waar we kunnen rusten en eten. Rusten doen we dan vaak in een chai shop, waar ze houten schottel hebben staan waar mensen op kunnen zitten of liggen. Onder het vriendelijk gestaar van meestal een mannetje of 10 (oplopend tot 30), gaan wij rustig slapen. We hebben al heel snel geleerd om ons niks van het gestaar aan te trekken, en het is ook altijd een vriendelijke groep mensen. Bij het vertrek 's middags, als we de boot weer opppompen (en tegenwoordig ook het water eruit gieten, maar daarover straks meer) hebben we wel wat meer bekijks, maar ook dat went. En wegvaren terwijl zo'n 100 man "namaste" en "bye" schreeuwt is geen straf. 's Avonds stoppen we dan op een veldje om wild te kamperen, bij een dorpje waar we bij mensen mogen slapen of, als het zo uitkomt, in een hotel in een grotere stad.
We krijgen in de keine dorpjes ook vaak gratis eten en ik heb al 2 armbanden, 2 paar oorbellen, een ketting en een ring van een vrouw gekregen. Ook als we bij mensen blijven slapen willen ze daar nooit iets voor hebben. En iedereen die we tijdens het varen tegenkomen nodigt ons uit voor eten, maar dat slaan we meestal af omdat we net lekker varen. Kortom, de mensen zijn erg vriendelijk en gastvrij!
Dan nu even kort over de boot, die is niet meer zo mooi als ie in het begin was. De bodem is lek, dus kan niet meer opgeblazen worden. Ook is de zijkant opgenscheurd waardoor de binnenboot eruit puilt. Dat hebben we in Anupshahr geprobeerd te laten maken, maar dat is alweer opengescheurd. Door deze scheuren is de boot nu ook een beetje lek, waardoor er langzaam water naar binnen stroomt (dat gieten we dan 's middags en 's avonds uit de boot). En het vinnetje zijn we kwijt (misschien bij het vastlopen gebeurd) waardoor we nu makkelijker rondtollen over het water. Al met al komen we nu nog wel prima vooruit, maar de vraag is voor hoe lang nog. We gaan straks op zoek naar een werkplaats waar ze hopelijk de boot een beetje degelijk kunnen repareren. Hopelijk lukt het!
Goed, Maarten en ik gaan nu de voetbalsamenvattingen kijken. We hebben helaas niks van de worldcup mee kunnen krijgen :(
Groetjes,
Tesse
Toch maar weer gewoon in het nederlands, dat gaat een stukje sneller. Oke, we hebben er al 2 weken kanoen opzitten en er is veel gebeurd! 13 juni zijn we in alle vroegte opgestaan om met al onze zooi een geschikt stukje Ganga te zoeken om de tocht te beginnen. Dat was nog lastiger dat gedacht, maar uiteindelijk kwamen we bij een ghat (trappen naar de Ganga) waar maar een paar mensen aan het baden waren. Die konden we best storen. We hadden toen de inlaadroutine nog niet die we nu wel hebben, dus het duurde wel een uurtje of 2 eer we klaar waren om weg te gaan. Met dank aan de indische man die de halve boot voor ons heeft opgepompt.
Ingepakt tussen de bagage gingen we rond 11 uur op weg. Ik zat voorin en moest naar Maarten schreeuwen waar ie naartoe moest, hij kon de rivier nauwelijks zien omdat de bagae wat hoog opgestapeld was. De rivier begon heel ondiep met veel stroomversnellingen. De kleine diepgang van de opblaasboor was (en is nog steeds) een zege, wanneer we uitstapten omdat we echt vast zaten reikte het water net tot aan onze enkels! Af en toe uitstappend bereikten we uiteindelijk een grotere stroom, waar we minder vaak vast liepen en eindelijk wat meters konden maken. We hebben we hele dag door gepeddeld, het ging prima. Rond een uurtje of 5 zagen we dat er wat donkere wolken aankwamen,maar een geschikte kampeerplek konden we zo gauw niet vinden. De wolken haalden ons wat sneller in dan verwacht, dus we werden op het water overvallen door de onweersbui (met hagel en alles), waarna we in lichte paniek (ik in ieder geval) als dollemannen naar de kant peddelden en waadden (we liepen natuulijk weer vast). Aan de kant hebben we alles onder het zeil gelegd en zijn we er zelf bij gekropen, helaas was het merendeel van de bui al voorbij en waren we al drijfnat. De spullen zijn nog relatief droog gebleven, de combinatie lekke zeilzak in oude rugzak werkt dus wel. We zaten vlakbij een klein dorpje, waar we na de bui naartoe zijn gegaan om te vragen of er misschien een hotel was. Terwijl we er naartoe liepen zagen we al een grote menigte staan die ons opwachtte. 1 man liep naar ons toe en nam ons mee naar zijn huis en ons warm eten en chai gaf. Als koning en koningin liepen we het dorp binnen, een heel gevolg achter ons aan en zwaaiend naar iedereen die angs de kant stond te kijken. Na het eten werden we naar bed gebracht in een soort van stal, waar opa normaal gesproken sliep (die voor de gelegenheid verplaatst was naar een andere plek). Een groepje mannen zat op een derde bed een beetje naar ons te kijken en over ons te praten. Ze maakten ons duidelijk dat we konden gaan slapen, maar bleven wel met zijn allen zitten kijken. Onder het waakzaam oog van deze mannen ben ik binnen een minuut in slaap gevallen.
Deze eerste dag en nacht was een goed begin van de reis. Nog steeds lopen we elke dag wel een paar keer vast en maken we vele extra meters omdat de vaargeul van de rivier meanderd binnen de meanderende rivier. Wel leren we steeds beter de ondiepe stukken te vermijden. 's ochtends eten we meestal wat nootjes of koekjes voor we op weg gaan, waarna we 's middags met een beetje geluk op het juiste tijdstip (tussen 12 en 3, wanneer het veeels te heet is) een dorpje tegenkomen waar we kunnen rusten en eten. Rusten doen we dan vaak in een chai shop, waar ze houten schottel hebben staan waar mensen op kunnen zitten of liggen. Onder het vriendelijk gestaar van meestal een mannetje of 10 (oplopend tot 30), gaan wij rustig slapen. We hebben al heel snel geleerd om ons niks van het gestaar aan te trekken, en het is ook altijd een vriendelijke groep mensen. Bij het vertrek 's middags, als we de boot weer opppompen (en tegenwoordig ook het water eruit gieten, maar daarover straks meer) hebben we wel wat meer bekijks, maar ook dat went. En wegvaren terwijl zo'n 100 man "namaste" en "bye" schreeuwt is geen straf. 's Avonds stoppen we dan op een veldje om wild te kamperen, bij een dorpje waar we bij mensen mogen slapen of, als het zo uitkomt, in een hotel in een grotere stad.
We krijgen in de keine dorpjes ook vaak gratis eten en ik heb al 2 armbanden, 2 paar oorbellen, een ketting en een ring van een vrouw gekregen. Ook als we bij mensen blijven slapen willen ze daar nooit iets voor hebben. En iedereen die we tijdens het varen tegenkomen nodigt ons uit voor eten, maar dat slaan we meestal af omdat we net lekker varen. Kortom, de mensen zijn erg vriendelijk en gastvrij!
Dan nu even kort over de boot, die is niet meer zo mooi als ie in het begin was. De bodem is lek, dus kan niet meer opgeblazen worden. Ook is de zijkant opgenscheurd waardoor de binnenboot eruit puilt. Dat hebben we in Anupshahr geprobeerd te laten maken, maar dat is alweer opengescheurd. Door deze scheuren is de boot nu ook een beetje lek, waardoor er langzaam water naar binnen stroomt (dat gieten we dan 's middags en 's avonds uit de boot). En het vinnetje zijn we kwijt (misschien bij het vastlopen gebeurd) waardoor we nu makkelijker rondtollen over het water. Al met al komen we nu nog wel prima vooruit, maar de vraag is voor hoe lang nog. We gaan straks op zoek naar een werkplaats waar ze hopelijk de boot een beetje degelijk kunnen repareren. Hopelijk lukt het!
Goed, Maarten en ik gaan nu de voetbalsamenvattingen kijken. We hebben helaas niks van de worldcup mee kunnen krijgen :(
Groetjes,
Tesse
-
26 Juni 2014 - 10:06
Marieke:
He Tes!!! Wat leuk om je verslag te lezen!! En fijn dat jullie al een mooi stuk hebben kunnen kanoen. Wel balen van die boot, hopen dat hij gefixt kan worden. Lijkt me wel echt bizar als mensen naar je zitten te kijken als je in slaap valt haha. Het is dus voor hen ook heel bijzonder als twee gekken de Ganga afgaan. En dan nog een vraag die wij allemaal hebben: wie is die leuke man op je facebook die je eten voert?? Geniet er nog van en veel succes, liefs Marieke -
26 Juni 2014 - 16:06
Tymen:
Martha, wat een super vet verhaal. Je krijgt het toch weer voor elkaar om het "echte" India te zien en de kleine dorpjes te vinden. Ben toch wel jaloers als ik alles nu zo lees. Jammer wel van de boot, is toch kwetsbaarder dan verwacht dan maar ja, jou kennende los je dat wel weer op.Ben heel benieuwd naar volgende verhalen over rare mannetjes die je aanstaren en oude vrouwtjes die je sieraden geven. Veel plezier en succes. X -
26 Juni 2014 - 16:41
Margreet:
Tje Tes, het is wel een avontuur hoor! Klinkt wel erg leuk ook. Ik zou het nooit kunnen om te slapen met al die starende mensen om me heen. Maar wel geweldig om al die vriendelijke mensen te ontmoeten. Succes met de boot!
Margreet -
26 Juni 2014 - 17:15
Anneke:
HeeyTessie, wat een avonturen! Zo leuk om te lezen. Herkenbaar ook voor ons, die mensen die je aanstaren, alles volgen wat je doet, in een sliert achtdr je aanlopen door de straat. En die knusse chai zitjes. Fantastisch. Veel plezier nog! -
26 Juni 2014 - 18:47
Isis:
Lieve Tesse,
Wat een avonturen. Heel leuk om te lezen!
Hopelijk blijft de boot drijven.
Succes met peddelen.
xx
-
26 Juni 2014 - 22:32
Jasmijn:
Tessie! Super leuk om je verhalen te lezen! En wat een super leuke ervaringen! Heel veel plezier! En doe voorzichtig :) XXX -
26 Juni 2014 - 23:59
Arnold:
Lieve Tesse,
Mijn zorgen zijn nog niet voorbij, maar ik vind het geweldig wat je doet.
Eigenlijk vind ik jou gewoon geweldig. Kijk goed of de boot nog wel betrouwbaar is en doe de groeten aan al die aardige Indiërs.
Veel geluk en behouden vaart.
Groetjes en kus. -
27 Juni 2014 - 11:27
Joke:
Genoten van je verslag. Jammer dat de boot erzo slecht aan toe is. Weer veel plezier de komende dagen. Ben benieuwd naar je volgende verslag. Groet Joke -
27 Juni 2014 - 13:40
Nadja En Leonie:
Oh mijn god Tesse! Wat ben je toch een ontzettende idioot.
Liefs vanuit Portugal -
28 Juni 2014 - 07:45
Eric:
Hoi Tesse, wat een avonturen. Wel mooi dat je zoveel vriendelijke mensen ontmoet, maar het zou mogelijk nog mooier zijn als je een paar handige Indiërs tegenkomt die je boot weer in een goede staat kunnen brengen. Misschien naar de plaatselijke garage/bandenspecialist, die zijn vaak wonderwel in staat om rubber weer te plakken. Tenminste dat weet ik nog van 35 jaar geleden ......tja ! Take care en dank voor nog je ansichtkaart. Warme groeten, eric -
28 Juni 2014 - 15:48
Suzan :
Wat een heerlijk bericht; én de beschrijvingen én dat het goed gaat met jullie én dat de mensen zo vriendelijk zijn. Ik kan me er alleen geen voorstelling van maken hoe jullie daar in die boot zitten, omringd door eten, drinken en rugzakken.fotootje zou dus heel leuk zijn, ik denk dat ik hiermee namens velen spreek. Of is de camera al vol gelopen met Gangeswater? :)
Wel te gek hoor meidje wat je allemaal doet. Zonnepetje af voor jou. Zal namelijk af en toe toch ook best afzien zijn, zeker in die hitte. Wel fijn dat je je heerlijk in het Ganges-water ook kunt verkoelen :) Hopelijk valt de viezigheid op die hoogte nog mee. En wel fijn dat de echte moesson pas over 2 weekjes begint zoals je ons schreef. Dan zal het ongeveer bij die ene regenbui gebleven zijn en snak je misschien naar meer hemelwater.
Heb je echt al een 600 km gepeddeld? Hoorde ik weer van Joke. Lieverd, groetjes aan Maarten en zet 'm op weer. Blijf waaks, kus kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
