Land of pure people
Door: tesse
Blijf op de hoogte en volg Tesse
22 Maart 2008 | Pakistan, Quetta
Land of pure people, dat is de betekenis van het woord Pakistan. Prachtige naam toch?
Prachtig land is het ook, net als in Iran zijn de mensen superaardig, ze helpen ons overal.
Ons is ik en Kathryn (a.k.a. Ktoe (spreek uit `Keetoo`). Ik heb haar ontmoet in een hostel in Iran, vlak voor ik richting Pakistan zou gaan. Zij zou eigenlijk de dag erna naar Pakistan gaan, maar stiekem was zij ook wel blij dat ze niet alleen de grens over hoefde te steken. We wisten alletwee niet zo goed wat we konden verwachten bij die grens, er worden zeer verschillende verhalen over verteld. Ik wilde dit eerst niet vertellen, maar nu ik er toch al voorbij ben kan het wel... hehe. Toen ik in Istanbul was raakte ik aan de praat met 2 canadezen (beide een jaar of 50). Zij werkten voor de canadese embassade, 1 van hun had 2 jaar in Iran gewoond en de ander 2 jaar in Pakistan. Zij raadden mij ten zeerste af om de grens tussen deze 2 landen over te steken (`we don't want to see you in a missing person report...`). Kennelijk bevinden zich bij de grens 2 bendes die regelmatig met elkaar in conflict zijn. Maar de lonely planet zegt hier niets over en van andere mensen heb ik gehoord dat reizen in Pakistan heel goed te doen is. Vlak voordat we de grens over gingen hoorden we nog wel van een jongen die net uit Pakistan kwam dat er een paar dagen geleden een bomaanslag is geweest in Islamabad, op een italiaans restaurant en ook een bom in Lahore. Jullie begrijpen dus dat wij een klein beetje zenuwachtig waren om de grens over te steken...
En wat bleek? Het was een eitje!!! haha, 1 van de makkelijkste grensovergangen ever. Vanaf Zahedan namen we een shared taxi naar de grens. Dat was een vrolijk ritje met een vrolijke taxichauffeur en medepassagiers, vrolijke muziek en een lekker bakkie chay (thee). We kwamen iets te vroeg bij de grens aan (het was nieuwjaarsdag, dus de grens ging wat later open), maar wij mochten vast naar binnen en een aardig mannetje vulde alvast de papieren voor ons in. Het enige wat wij hoefden te doen toen de grens open ging en alle pakistani's om hun stempel vroegen was ons paspoort aan de politieman te geven, hij zorgde voor de rest. Pakistan inkomen was vergelijkbaar makkelijk, de mannen die ons tas behoorden te onderzoeken vroegen of we misschien een kopje chay met ze wilden drinken (chay is overal in deze landen). Dat wilden we wel, maar we hadden er de tijd niet voor. We hadden namelijk net daarvoor een duitse man ontmoet (rond de 68 jaar) die met zijn duitse vrouw (66) en zijn duitse camper (1,5) ook de grens over aan het steken was. Hij had ons verteld dat zij naar een dorpje zouden gaan dat op de route lag naar Quetta (waar wij eigenlijk heen wilden) en dat ze daarde nacht zouden doorbrengen. Ktoe en ik hebben snel en wild overlegd en besloten brutaal te zijn en aan de man te vragen of we met hun mee mochten rijden. En ja hoor, dat mocht wel. Dus zijn wij met Thadde en Agnes in de camper vertrokken naar onze eerste bestemming in het o zo vriendelijke Pakistan.
Comfortabel onderuit gezakt, ondertussen luisterend naar Cumbaya my lord, cumbaya en ander dat soort christelijke halleluja muziek, bereikten wij na ongeveer 5 uur rijden het kleine plaatsje Dalbaldin. De Duitsers zouden daar ergens op een parkeerplaats bij een hotel gaan staan en wij zouden een hotel zoeken, maar dat mocht niet! Kennelijk was het te gevaarlijk daar voor toeristen, we zaten te dicht bij de grens met Afghanistan en dus te dicht bij de Taliban. Nou weet ik dat dit heel eng klinkt, maar ik heb me nergens veiliger gevoeld, want juist door die dreiging werd er zo goed voor ons gezorgd! Ktoe en ik klommen in een politiewagen en Thadde en Agnes kwamen er achteraan in de camper. Zo gingen we naar het politiebureau, waar we zouden overnachten. Een aantal motorrijders uit Tjechie bleek ook al naar het politiebureau te zijn gebracht. We kregen een kamer en werden geregistreerd. Daarna wilden Ktoe en ik gaan eten, maar het was te gevaarlijk om alleen de straat op te gaan, dus kregen we politie-escorte! Na het eten gingen Ktoe en ik naar de kapper. Ik had de laatste dag in Iran mijn haar helemaal kortgeknipt. Het was trouwens nog heel moeilijk om een vrouwenkapper te vinden in Iran, omdat mannen de vrouwen niet mogen zien zonder hejab (hoofddoek), zijn alle deuren dicht of hangt er een gordijn voor. Na een paar keer vragen werden we eindelijk een steegje in, een gangetje door en een trap op geleid naar een vrouwenkapper. Daar had ik dus mijn haar kortgewiekt, maar nu was het tijd voor het echte werk... ik ben kaal!! haha, het voelt geweldig, jongens zullen dit wel weten (Martin...), maar het voelt heel zacht! Ktoe en ik dragen de hejab hier in Pakistan nog steeds(het is niet meer verplicht, maar het voelt toch veiliger, meer respect), en een practisch pluspunt van een kaalgeschoren hoofd is dat de sjaal niet meer naar achteren glijdt, hij blijft steken achter de stekeltjes. Ik zou graag wat fotoos uploaden, maar ik kom er net achter dat ik mijn camerakabeltjes thuis heb laten liggen... dus ik moet nog even kijken wat ik kan doen hieraan. Even geduld dus nog mensen. Ktoe heeft haar haar ook afgeschoren, maar zij had al kort haar. gekkigheid.
In Pakistan hoeven we trouwens bijna nergens voor te betalen... In Dalbandin mochten we bijvoorbeeld niet betalen voor onze knipbeurt en later ook niet voor het fruit dat we wilden hebben. De mannen die ons begeleiden zeiden datwij hun gasten waren, en gasten hoeven niet te betalen. We hebben 5 of 6 keer geprobeerd om toch het geld in de handen te drukken, maar ze namen het echt niet aan. Het politiebureau was sowieso gratis, en met de lift die we de dag daarna weer van de duitsers kregen is Pakistan zeer, zeer goedkoop... Gisteravond hebben we voor 80 cent gegeten met zijn tweeen. Superlekker vers plat brood met groenten in een heerlijk soort van jusje, lekker pittig, maar niet te. Daarna gingen we een ander restaurantje in voor een ijsje, daar raakten we aan de praat met de eigenaar en een andere gast. Daarna mochten we ook niet meer betalen voor het ijsje, maar we hebben wel beloofd vandaag terug te komen voor lunch, dus daar gaan we zo heen.
Pakistan is een superland om in te reizen, alles gebeurt hier op straat. Overal waar we komen lachen mensen naar ons en roepen ze hello, of ze staren gewoon. Toen we met de camper gingen lunchen ergens bij een paar huisjes in de woestijn hadden we in no time een berg kinderen om ons heen die staarden en lachten. Heel grappig.
Ik had jullie trouwens nog niet verteld dat ik in Esfahan (Iran) samen met de grieke man en het australische meisje bij een iraanse familie heb gegeten. We raakten een de praat met Iraniers (broers en zussen) en zij nodigden ons uit bij hun de avondmaaltijd te nuttigen. Heel lekker en interessant om te zien hoe dat gaat. Ik zal later wanneer het lukt fotoos uploaden.
Volgens mij heb ik nu alles verteld (het verhaal lijkt me lang genoeg). Ik hoop dat ik jullie niet heb verveeld, maar deze 2 dagen in Pakistan is al zoveel gebeurt, het lijken wel 2 weken. Oh en ouders, maak je niet ongerust, ik ben vanmorgen naar de tourist information geweest en er zijn een paar gebieden off limits voor touristen, daar zal ik dus niet heen gaan. Verder is Pakistan heel veilig om in te reizen en in de gebieden waar het niet zo veilig is wordt er meteen goed op je gelet. Bijvoorbeeld toen we met de camper over het gedeelte van de weg reden dat vlak langs de grens met Afghanistan gaat, we kregen meteen weer een politie-escorte!
Dit was dan echt alles, groeten!
Prachtig land is het ook, net als in Iran zijn de mensen superaardig, ze helpen ons overal.
Ons is ik en Kathryn (a.k.a. Ktoe (spreek uit `Keetoo`). Ik heb haar ontmoet in een hostel in Iran, vlak voor ik richting Pakistan zou gaan. Zij zou eigenlijk de dag erna naar Pakistan gaan, maar stiekem was zij ook wel blij dat ze niet alleen de grens over hoefde te steken. We wisten alletwee niet zo goed wat we konden verwachten bij die grens, er worden zeer verschillende verhalen over verteld. Ik wilde dit eerst niet vertellen, maar nu ik er toch al voorbij ben kan het wel... hehe. Toen ik in Istanbul was raakte ik aan de praat met 2 canadezen (beide een jaar of 50). Zij werkten voor de canadese embassade, 1 van hun had 2 jaar in Iran gewoond en de ander 2 jaar in Pakistan. Zij raadden mij ten zeerste af om de grens tussen deze 2 landen over te steken (`we don't want to see you in a missing person report...`). Kennelijk bevinden zich bij de grens 2 bendes die regelmatig met elkaar in conflict zijn. Maar de lonely planet zegt hier niets over en van andere mensen heb ik gehoord dat reizen in Pakistan heel goed te doen is. Vlak voordat we de grens over gingen hoorden we nog wel van een jongen die net uit Pakistan kwam dat er een paar dagen geleden een bomaanslag is geweest in Islamabad, op een italiaans restaurant en ook een bom in Lahore. Jullie begrijpen dus dat wij een klein beetje zenuwachtig waren om de grens over te steken...
En wat bleek? Het was een eitje!!! haha, 1 van de makkelijkste grensovergangen ever. Vanaf Zahedan namen we een shared taxi naar de grens. Dat was een vrolijk ritje met een vrolijke taxichauffeur en medepassagiers, vrolijke muziek en een lekker bakkie chay (thee). We kwamen iets te vroeg bij de grens aan (het was nieuwjaarsdag, dus de grens ging wat later open), maar wij mochten vast naar binnen en een aardig mannetje vulde alvast de papieren voor ons in. Het enige wat wij hoefden te doen toen de grens open ging en alle pakistani's om hun stempel vroegen was ons paspoort aan de politieman te geven, hij zorgde voor de rest. Pakistan inkomen was vergelijkbaar makkelijk, de mannen die ons tas behoorden te onderzoeken vroegen of we misschien een kopje chay met ze wilden drinken (chay is overal in deze landen). Dat wilden we wel, maar we hadden er de tijd niet voor. We hadden namelijk net daarvoor een duitse man ontmoet (rond de 68 jaar) die met zijn duitse vrouw (66) en zijn duitse camper (1,5) ook de grens over aan het steken was. Hij had ons verteld dat zij naar een dorpje zouden gaan dat op de route lag naar Quetta (waar wij eigenlijk heen wilden) en dat ze daarde nacht zouden doorbrengen. Ktoe en ik hebben snel en wild overlegd en besloten brutaal te zijn en aan de man te vragen of we met hun mee mochten rijden. En ja hoor, dat mocht wel. Dus zijn wij met Thadde en Agnes in de camper vertrokken naar onze eerste bestemming in het o zo vriendelijke Pakistan.
Comfortabel onderuit gezakt, ondertussen luisterend naar Cumbaya my lord, cumbaya en ander dat soort christelijke halleluja muziek, bereikten wij na ongeveer 5 uur rijden het kleine plaatsje Dalbaldin. De Duitsers zouden daar ergens op een parkeerplaats bij een hotel gaan staan en wij zouden een hotel zoeken, maar dat mocht niet! Kennelijk was het te gevaarlijk daar voor toeristen, we zaten te dicht bij de grens met Afghanistan en dus te dicht bij de Taliban. Nou weet ik dat dit heel eng klinkt, maar ik heb me nergens veiliger gevoeld, want juist door die dreiging werd er zo goed voor ons gezorgd! Ktoe en ik klommen in een politiewagen en Thadde en Agnes kwamen er achteraan in de camper. Zo gingen we naar het politiebureau, waar we zouden overnachten. Een aantal motorrijders uit Tjechie bleek ook al naar het politiebureau te zijn gebracht. We kregen een kamer en werden geregistreerd. Daarna wilden Ktoe en ik gaan eten, maar het was te gevaarlijk om alleen de straat op te gaan, dus kregen we politie-escorte! Na het eten gingen Ktoe en ik naar de kapper. Ik had de laatste dag in Iran mijn haar helemaal kortgeknipt. Het was trouwens nog heel moeilijk om een vrouwenkapper te vinden in Iran, omdat mannen de vrouwen niet mogen zien zonder hejab (hoofddoek), zijn alle deuren dicht of hangt er een gordijn voor. Na een paar keer vragen werden we eindelijk een steegje in, een gangetje door en een trap op geleid naar een vrouwenkapper. Daar had ik dus mijn haar kortgewiekt, maar nu was het tijd voor het echte werk... ik ben kaal!! haha, het voelt geweldig, jongens zullen dit wel weten (Martin...), maar het voelt heel zacht! Ktoe en ik dragen de hejab hier in Pakistan nog steeds(het is niet meer verplicht, maar het voelt toch veiliger, meer respect), en een practisch pluspunt van een kaalgeschoren hoofd is dat de sjaal niet meer naar achteren glijdt, hij blijft steken achter de stekeltjes. Ik zou graag wat fotoos uploaden, maar ik kom er net achter dat ik mijn camerakabeltjes thuis heb laten liggen... dus ik moet nog even kijken wat ik kan doen hieraan. Even geduld dus nog mensen. Ktoe heeft haar haar ook afgeschoren, maar zij had al kort haar. gekkigheid.
In Pakistan hoeven we trouwens bijna nergens voor te betalen... In Dalbandin mochten we bijvoorbeeld niet betalen voor onze knipbeurt en later ook niet voor het fruit dat we wilden hebben. De mannen die ons begeleiden zeiden datwij hun gasten waren, en gasten hoeven niet te betalen. We hebben 5 of 6 keer geprobeerd om toch het geld in de handen te drukken, maar ze namen het echt niet aan. Het politiebureau was sowieso gratis, en met de lift die we de dag daarna weer van de duitsers kregen is Pakistan zeer, zeer goedkoop... Gisteravond hebben we voor 80 cent gegeten met zijn tweeen. Superlekker vers plat brood met groenten in een heerlijk soort van jusje, lekker pittig, maar niet te. Daarna gingen we een ander restaurantje in voor een ijsje, daar raakten we aan de praat met de eigenaar en een andere gast. Daarna mochten we ook niet meer betalen voor het ijsje, maar we hebben wel beloofd vandaag terug te komen voor lunch, dus daar gaan we zo heen.
Pakistan is een superland om in te reizen, alles gebeurt hier op straat. Overal waar we komen lachen mensen naar ons en roepen ze hello, of ze staren gewoon. Toen we met de camper gingen lunchen ergens bij een paar huisjes in de woestijn hadden we in no time een berg kinderen om ons heen die staarden en lachten. Heel grappig.
Ik had jullie trouwens nog niet verteld dat ik in Esfahan (Iran) samen met de grieke man en het australische meisje bij een iraanse familie heb gegeten. We raakten een de praat met Iraniers (broers en zussen) en zij nodigden ons uit bij hun de avondmaaltijd te nuttigen. Heel lekker en interessant om te zien hoe dat gaat. Ik zal later wanneer het lukt fotoos uploaden.
Volgens mij heb ik nu alles verteld (het verhaal lijkt me lang genoeg). Ik hoop dat ik jullie niet heb verveeld, maar deze 2 dagen in Pakistan is al zoveel gebeurt, het lijken wel 2 weken. Oh en ouders, maak je niet ongerust, ik ben vanmorgen naar de tourist information geweest en er zijn een paar gebieden off limits voor touristen, daar zal ik dus niet heen gaan. Verder is Pakistan heel veilig om in te reizen en in de gebieden waar het niet zo veilig is wordt er meteen goed op je gelet. Bijvoorbeeld toen we met de camper over het gedeelte van de weg reden dat vlak langs de grens met Afghanistan gaat, we kregen meteen weer een politie-escorte!
Dit was dan echt alles, groeten!
-
22 Maart 2008 - 09:24
Daan:
Tesse, je bent een held!
Zolang je de zuivere mensen om je heen hebt blijft Pakistan dus vriendelijk.
Blijf schrijven over je belevenissen. Kun je gewoon achter de PC van het politiebureau?
Vrolijk Pasen!
Dat zal wel lukken met Thadde en Agnes bij de hand. -
22 Maart 2008 - 10:38
San:
Wow tes, gek wijf! Ben je gewoon kaal! Echt heel erg leuk wat je allemaal doet! Wil jij ooit wel gaan studeren?! Kijk uit naar je volgende verhaal.
(Zal je ook eens meelen :$)
Kusje -
22 Maart 2008 - 11:38
Daan:
O ja, op wie lijk je nu het meest? Britney of Martin? -
22 Maart 2008 - 11:49
Arnold:
Lieve Tes,
Wat een verhaal. Je maakt wat mee. Hoe kwam je er nou op om je haar zo kort te knippen. Toch niet afgekeken van de locals. Geniet je dubbel respect als je kaal bent en een hoofddoek draagt? Leuk land voor mij!
Voor je fototoestel kun je gewoon een usb-kabel kopen met aan één kant een mini-usb stekkertje. Dit kabeltje is gewoon standaard en niet speciaal Sony.
Geniet van Pakistan en pas goed op jezelf.
Groetjes!!!!
-
22 Maart 2008 - 12:37
Meike:
TES! kaal?! hahaha dat kan ook alleen maar bij jou overkomen, geweldig, ik kijk uit naar de fotos. Suus is net weg van een bakje koffie hier en vertelde over jullie gesprekje met skype, en dan nu ook weer een stukje op je site, mijn pasen kan niet meer stuk nu ik weet dat alles supergoed gaat. ik vind je verhalen echt super, klinkt weer heel anders dan z-amerika he! fijne pasen, helaas dan dit jaar maar geen paaseitjes zoeken/paasbrunch. volgend jaar maar weer.liefs -
22 Maart 2008 - 12:56
Suzan:
hoi lieve Tes,
het doet me deugd dat je toch ook iets rekening met je ouders houdt.... dus info pas mailt als alles achter de rug en de kust weer veilig is of, zoals van de week ff een kort mailtje doet dat je samen met iemand aan het reizen bent geslagen. Ik ben er al lang achter :) : alles metéén te weten maakt niet gelukkig , maar wel achteraf.
Volgens mij is er in 28 jaar niet veel veranderd want ik herinner me dat Ank en Eric ook onder politie-escorte de grens over gingen ( toch eric?)
Ik ben zó benieuwd naar je kale koppie...dus doe je best voor dat kabeltje. Anders is het weer lang.
Wat een prachtig verhaal, ik wil meer!
groetjes en heel veel liefs,
blijf je zesde zintuig gebruiken ( lukt misschien nóg beter omdat daar nu geen haar meer zit...) en tot mails / bels
xxx
-
22 Maart 2008 - 14:08
Mady:
Heee Tesss!
Jeeetje meis.. wat een avontuur ga je weer aan!!
Ik vind je wel stoer hoor!!
Geniet ervan en pas goed op!!
Liefs Mady -
22 Maart 2008 - 14:55
Rosa :
Wauw, tesse... Ben jaloers op je lef, ik zou dit niet aangedurft hebben denk ik... en kaal! Haha, ben benieuwd:) Kijk alweer uit naar je volgende verhaal!
Liers, (kleine) rosa -
22 Maart 2008 - 15:57
Steffen:
woo tes, een hoofd net zo glad als een paasei! dat moet een leuke pasen zijn! het klinkt allemaal weer reeetestoer (zie je dat in dit woord, je naam zit?!)
veel plezier! kussen steffen -
22 Maart 2008 - 18:30
Vincent:
Echt een geweldig verhaal! Heel veel plezier nog!
Ik kijk uit naar een nieuw bericht -
22 Maart 2008 - 20:44
Istar:
FOTO'S! FOTO'S! FOTO'S!!!!
Liefs, Ies -
23 Maart 2008 - 00:48
Eric:
Toch maar geen treintje genomen over de grens ? Lag zeker nog geen spoorrails of zo iets. Wel mooie verhalen Tes, echt top om ze te lezen. Leuk dat je zoveel contact weet te leggen met de locals; gaat dat nu je kaal bent nog makkelijker. De luis krijgt in ieder geval wat minder vat op je, daar leg je wat minder makkelijk contact mee. Veel plezier en keep in touch. -
23 Maart 2008 - 09:36
Margreet:
Hoi Tesse,
Wat een verhalen allemaal... Het leest echt als een spannend boek! Wat een ervaring doe je op. En zo grappig dat je daar dan toch ook weer gewoon kan internetten... Geniet ervan en blijf voorzichtig. Liefs,
Margreet (en ook groetjes van Hidde) -
23 Maart 2008 - 18:33
Tjeerd:
nou martha, je gaat wel lekker zo he. beetje kaal laten scheren. maar je weet wat ze zeggen: zo vader zo ... dochter :P -
23 Maart 2008 - 19:52
Carla (moeder Van):
heej tess
geweldig om te lezen !
geniet maar lekker !
liefs. -
23 Maart 2008 - 20:26
Astrid:
wow!
wat een contrast met SA!
geniet! -
24 Maart 2008 - 07:22
Wil En Jan:
Hoi Tesse,
We zijn nog niet eens helemaal geland vanuit Colombia, of daar tuiten onze oren al weer van jouw spannende avonturen. En boven zijn ze ook al van slag, want ik zit dit te schrijven terwijl het buiten sneeuwt. Wel mooi, maar ik denk steeds dat het Kerst is.
Ik kan het niet meer volgen : Tesse kaal, een witte Pasen, je vader is op zoek naar dubbel respect, en je moeder voelt zich gelukkig als ze alles niet meteen weet. Inderdaad, de wereld draait door!
Hoe dan ook, ik wens je veel plezier op het goede treinspoor.
Groet van Wil en Jan -
24 Maart 2008 - 10:21
Roos & Allert:
Hey Tes! Wat leuk om je verhalen te lezen! Mijn reizigersbloed gaat er van koken. Ik ben jaloers! Wat maak je een mooie dingen mee. Geniet er van! Ik ben ook wel blij dat het allemaal zo goed gaat, want eerlijk gezegd maakte ik me wel een beetje zorgen om je. Zo dicht bij Afghanistan en in zo'n onrustig land als Pakistan. Maar gelukkig gaat het dus prima. Veel plezier en blijf zulke leuke berichtjes posten.
Liefs -
24 Maart 2008 - 13:57
Oma En Opa:
hi Tess,
Tjonge, wat een groot bericht, hardstikke leuk hoor.
Oma zegt: Ik houdt mijn hart vast als ik zo'n bericht lees, al die gevaarlijke toestanden met al die vreemdeAfgaanse mannen!
'k Heb zelf eens een vijftal Afgaanse mannen onder mijn hoede gehad. Die waren op Curacao in het ziekenhuis opgenomen. Alle vijf leuke en beschaafde kerels die hardstikke blij waren dat ze zelf een kip ritueel mochten slachten want ze hadden al
twee weken geen enkel stukje vlees kunnen eten. uit je verhaal blijkt dat je je uitstekend kunt vermaken en we hopen dat je de komende tijd net zoveel geluk zult hebben als tot nu toe.
Veel geluk en veel prettige avonturen.
Wees voorzichtig en ontvang groetjes van
oma en opa. -
25 Maart 2008 - 09:16
Lou:
Tesse ik hou van je verhalen!x -
25 Maart 2008 - 18:48
Annemieke:
Lieve Tess,
Ademloos je verhaal gelezen! Mens wat een avontuur! En wat een moed! Dank voor je mooie inkijk. Liefs Annemieke -
26 Maart 2008 - 08:46
Vivi:
heey tes! je zei inderdaad al eerder dat je je hoofd kaal wilde scheren. ik dacht: laat maar lullen!maar nu heb je het ECHT gedaan!
wel lef hoor! -
26 Maart 2008 - 22:26
Suzan:
Ja, datzelfde als Vivianne dacht ik ook....had natuurlijk beter kunnen weten:) Maar ik heb wel altijd gehoord dat je heel mooi haar krijgt van een keer kaal knippen, krullen en zo....zelf ben ik om die reden bij 9 maanden ook kaal geknipt maar ik geloof dat het bij mij minder aangeslagen is..net als bij Arnold (hé wat flauw toch weer..)
Trouwens: Niet te lang wachten met die foto's hoor.
En ook niet met een nieuw berichtje plaatsen. Het zijn tenslotte spannende gebieden en tijden dus dan pleit ik /pleiten wij ( allemaal toch zeker ?) toch voor wat vaker, desnoods wat korter teken van leven van jou.
Tot gauw dus, heel veel liefs en plezier -
28 Maart 2008 - 12:02
Rita:
Ja tess (kale !!) , nu ben ik toch wel benieuwd waar je bent. Op zo'n spannende reis willen we natuurlijk wel regelmatig horen waar je zit en of het allemaal nog steeds goed gaat. Het zal wel loslopen met jou, maar toch.... Hier is gisteren de langverwachte film van Wilders op internet verschenen (Fitna). Hij was niet zo schokkend als verwacht. Word je daar nog mee geconfronteerd ?
Reis je nog steeds met de duitsers ?
Goed voor je duits !
groetjes Rita
PS ik heb genoten van je fotoboeken van Zuid-Amerika. Verheug me op het vervolg.... -
30 Maart 2008 - 10:05
Carla Fasting:
vorig weekend logeerden Enno en ik bij Anneke en Eric, Istar en Tymen. De laptop gepakt en tussen het eieren zoeken en de Paaslunch jouw berichten gelezen. Zo zie je maar weer. Spannend, avontuurlijk en dapper. En dat allemaal met een kale kop. Ga zo door en luister naar je gevoel!!Liefs, Carla -
04 April 2008 - 10:12
Istar:
Tes, laat weer es wat van je horen! -
07 April 2008 - 10:51
Claire:
Tesse,
(Radio FunX is een jongerenzender in Nederland. Iedere dag hebben wij een rubriek waarin we met een Nederlander in het buitenland bellen om te vragen wat daar het nieuws is en ook om te horen hoe het is om buiten Nederland te wonen. Het lijkt ons erg leuk om vandaag met je te bellen. Het gaat om een telefonisch gesprek rond 18.10 uur en dat zal ongeveer 5 minuutjes duren. Lijkt het jou misschien leuk om over het nieuws uit Pakistan en óók jouw ervaringen in Pakistan te kletsen? Of ken jij iemand anders van wie je denkt dat ie dat leuk vindt om te doen? Ik hoor het graag van je.
Alvast heel erg bedankt.
Groetjes, Claire
claire@funx.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
