Terug in Iran
Door: tesse
Blijf op de hoogte en volg Tesse
08 Juni 2008 | Iran, Yazd
Salam!
Mijn Pakistandagen zijn geteld, ik bevind mij weer in Iran. "Wat zeg je Tesse, Iran? Maar je ging toch naar India"? Dat klopt, maar ik heb India van het lijstje geschrapt in verband met tijdsnood (iets te lang in Pakistan blijven hangen :)) Bovendien was ik vanaf het begin al niet zo enthousiast over India, ik heb er even over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat India alleen op het lijstje stond om Iran en Pakistan te verantwoorden; "Ik ga naar India zonder te vliegen, dus ik moet wel door Iran en Pakistan". Ik weet dat veel mensen het niet zo'n goed idee en onverantwoordelijk vonden dat ik hierheen ging in mijn eentje. Ik ben heel blij dat ik niet naar jullie allemaal heb geluisterd en op mijn eigen gevoel ben afgegaan, want ik heb een supertijd gehad in Pakistan, en weet zeker dat ook Iran weer geweldig wordt. Pakistan staat nu bovenaan mijn lijstje met favoriete landen, samen met Colombia en Bolivia.
In totaal heb ik 2,5 maand doorgebracht in Pakistan. De laatste 4 weken was ik samen met een italiaans meisje aan het reizen, Cristiana. 3 weken geleden waren we in de Kalash valleys, dat zijn 3 valleys waar de mensen kalasha zijn, dat is ook hun religie, ze zijn dus geen moslims. We waren precies op tijd voor de laatste dagen van hun lentefestival. Geweldig! We werden aangekleed in Kalasha kleren en mochten met ze meedansen! We hebben een aantal hele aardige jongens leren kennen die ons rondleidden en we sliepen in een kalasha huis. En het mooiste moet nog komen... er was wijn! haha, geen franse wijn, maar toch. Na 2 maanden geen druppel te hebben gedronken ben ik met alles tevreden, heheh. Maar hele interessante cultuur, die langzaam aan het verdwijnen is. Er komen steeds meer moslims die zich in de valleys vestigen, en ook zijn er kalasha die zich bekeren tot islam, omdat ze willen trouwen met een moslim of om andere redenen.
In deze valleys zijn we ook 2 jongens tegengekomen die uit Peshawar komen, dat is de stad waar we na de Kalash valleys naartoe wilden. 1 van jongens was een prins van Chitral (een gebied dat tot ongeveer 30 jaar geleden een onafhankelijk koninkrijk was) en de ander was de zoon van de senior minister of de north west frontier province (1 van de 4 provincies van Pakistan). Rijkelui dus. Met hun reden we mee naar Peshawar, onderweg stoppend in hun huizen die ze daar hebben. Ze hebben ons de rest van de week rondgeleid en volgens mij hebben we ongeveer hun hele familie ontmoet... De hele week hebben we het vermoeiende zogenaamde punjabi leven geleefd. Punjab is een provincie in Pakistan waar veel rijke mensen leven die overal naartoe rijden in hun auto en eten in luxe restaurants. Dat is precies wat wij deden. We zijn de auto nauwelijks uitgeweest, alleen om te eten in luxe restaurants, zoals McDonalds en Pizzahut. Dit is geen grap. Deze "restaurants" zijn duur vergeleken met andere eetgelegenheden en je ziet er alleen maar rijke mensen. Het lijkt wel omgekeerde wereld.
In Peshawar zijn we met andere mensen die we in Kalash hadden ontmoet nog beland in een heuse "underground bar". Een bar waar ze Heineken bier schenken! Dit is de plek waar de buitenlanders die in Peshawar verblijven zich vermaken. Zoals piloten voor het rode kruis die naar afghanistan vliegen. Het was fijn om weer is in een echte bar te zijn en een koud, vertrouwd biertje te drinken, maar het is vreemd wat een andere wereld het is! De piloten moesten voordat ze hier kwamen een aantal papieren ondertekenen dat ze niet hier en her heen zouden gaan en niet zo en zo zouden doen. Dus basically mochten ze niet rondreizen. Dus ik sprak mensen die al 5 weken in Pakistan waren, maar niets van het land weten en alleen met andere buitenlanders omgaan en bier drinken in de bar. Zeer vreemd.
Ondertussen hadden we onze visa geregeld voor Iran. Normaal moet je daar iets van 2 weken voor wachten, maar de man vond ons heel aardig. Dus ik had mijn visa binnen 4 dagen, en ik heb de man moeten beloven dat ik hem een email zou sturen vanuit Iran met foto's van de reis en om te laten weten hoe het gaat... beetje vreemd, maar ik heb mijn visa, dus mij hoor je niet klagen.
De dag nadat wij in het embassadegebied waren was er een aanslag op de deense embassade. En in de trein richting Iran hoorden we van de politie dat er een bomaanslag was op de trein voor ons (niemand gewond gelukkig). Dan realiseer je je wel weer even dat er wat problemen zijn in het land (dat vergeet je als je in het noorden zit), maar nog steeds is de kans dat er iets met mij gebeurd zo verschrikkelijk klein, dat ik me geen seconde zorgen heb gemaakt. Ik maak me meer zorgen om de stoflongen die aan het ontwikkelen ben in deze stoffige gebieden ;)
Nu ben ik dus weer in Iran. De afstand van de grens naar de dichtsbijzijnde stad (Zahedan) moesten we met een de bescherming van een soldaat afleggen. De soldaat werd drie keer gewisseld en dat nam allemaal veel tijd in beslag, en of het nuttig was betwijfel ik. Ze hadden niet eens een wapen! We vroegen een aantal keer waar de kalashnikof was, maar dan lachten ze alleen maar en zeiden dat ze de eventuele ontvoerders met hun vuisten te lijf zouden gaan. Juist, heel nuttig.
Vanochtend heb ik afscheid genomen van Cristiana, die een transit visa heeft en dus snel iran door moet. Nu ben ik dus weer alleen, maar geen probleem. Wat wel een probleem is is de hitte, pfoe, het is hier wel warmer dan 40 graden Celsius!
Maargoed, volgens mij zijn jullie nu weer helemaal up to date. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allen! Ik wacht met smart op de reacties.
groeten van Tessen
Mijn Pakistandagen zijn geteld, ik bevind mij weer in Iran. "Wat zeg je Tesse, Iran? Maar je ging toch naar India"? Dat klopt, maar ik heb India van het lijstje geschrapt in verband met tijdsnood (iets te lang in Pakistan blijven hangen :)) Bovendien was ik vanaf het begin al niet zo enthousiast over India, ik heb er even over nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat India alleen op het lijstje stond om Iran en Pakistan te verantwoorden; "Ik ga naar India zonder te vliegen, dus ik moet wel door Iran en Pakistan". Ik weet dat veel mensen het niet zo'n goed idee en onverantwoordelijk vonden dat ik hierheen ging in mijn eentje. Ik ben heel blij dat ik niet naar jullie allemaal heb geluisterd en op mijn eigen gevoel ben afgegaan, want ik heb een supertijd gehad in Pakistan, en weet zeker dat ook Iran weer geweldig wordt. Pakistan staat nu bovenaan mijn lijstje met favoriete landen, samen met Colombia en Bolivia.
In totaal heb ik 2,5 maand doorgebracht in Pakistan. De laatste 4 weken was ik samen met een italiaans meisje aan het reizen, Cristiana. 3 weken geleden waren we in de Kalash valleys, dat zijn 3 valleys waar de mensen kalasha zijn, dat is ook hun religie, ze zijn dus geen moslims. We waren precies op tijd voor de laatste dagen van hun lentefestival. Geweldig! We werden aangekleed in Kalasha kleren en mochten met ze meedansen! We hebben een aantal hele aardige jongens leren kennen die ons rondleidden en we sliepen in een kalasha huis. En het mooiste moet nog komen... er was wijn! haha, geen franse wijn, maar toch. Na 2 maanden geen druppel te hebben gedronken ben ik met alles tevreden, heheh. Maar hele interessante cultuur, die langzaam aan het verdwijnen is. Er komen steeds meer moslims die zich in de valleys vestigen, en ook zijn er kalasha die zich bekeren tot islam, omdat ze willen trouwen met een moslim of om andere redenen.
In deze valleys zijn we ook 2 jongens tegengekomen die uit Peshawar komen, dat is de stad waar we na de Kalash valleys naartoe wilden. 1 van jongens was een prins van Chitral (een gebied dat tot ongeveer 30 jaar geleden een onafhankelijk koninkrijk was) en de ander was de zoon van de senior minister of de north west frontier province (1 van de 4 provincies van Pakistan). Rijkelui dus. Met hun reden we mee naar Peshawar, onderweg stoppend in hun huizen die ze daar hebben. Ze hebben ons de rest van de week rondgeleid en volgens mij hebben we ongeveer hun hele familie ontmoet... De hele week hebben we het vermoeiende zogenaamde punjabi leven geleefd. Punjab is een provincie in Pakistan waar veel rijke mensen leven die overal naartoe rijden in hun auto en eten in luxe restaurants. Dat is precies wat wij deden. We zijn de auto nauwelijks uitgeweest, alleen om te eten in luxe restaurants, zoals McDonalds en Pizzahut. Dit is geen grap. Deze "restaurants" zijn duur vergeleken met andere eetgelegenheden en je ziet er alleen maar rijke mensen. Het lijkt wel omgekeerde wereld.
In Peshawar zijn we met andere mensen die we in Kalash hadden ontmoet nog beland in een heuse "underground bar". Een bar waar ze Heineken bier schenken! Dit is de plek waar de buitenlanders die in Peshawar verblijven zich vermaken. Zoals piloten voor het rode kruis die naar afghanistan vliegen. Het was fijn om weer is in een echte bar te zijn en een koud, vertrouwd biertje te drinken, maar het is vreemd wat een andere wereld het is! De piloten moesten voordat ze hier kwamen een aantal papieren ondertekenen dat ze niet hier en her heen zouden gaan en niet zo en zo zouden doen. Dus basically mochten ze niet rondreizen. Dus ik sprak mensen die al 5 weken in Pakistan waren, maar niets van het land weten en alleen met andere buitenlanders omgaan en bier drinken in de bar. Zeer vreemd.
Ondertussen hadden we onze visa geregeld voor Iran. Normaal moet je daar iets van 2 weken voor wachten, maar de man vond ons heel aardig. Dus ik had mijn visa binnen 4 dagen, en ik heb de man moeten beloven dat ik hem een email zou sturen vanuit Iran met foto's van de reis en om te laten weten hoe het gaat... beetje vreemd, maar ik heb mijn visa, dus mij hoor je niet klagen.
De dag nadat wij in het embassadegebied waren was er een aanslag op de deense embassade. En in de trein richting Iran hoorden we van de politie dat er een bomaanslag was op de trein voor ons (niemand gewond gelukkig). Dan realiseer je je wel weer even dat er wat problemen zijn in het land (dat vergeet je als je in het noorden zit), maar nog steeds is de kans dat er iets met mij gebeurd zo verschrikkelijk klein, dat ik me geen seconde zorgen heb gemaakt. Ik maak me meer zorgen om de stoflongen die aan het ontwikkelen ben in deze stoffige gebieden ;)
Nu ben ik dus weer in Iran. De afstand van de grens naar de dichtsbijzijnde stad (Zahedan) moesten we met een de bescherming van een soldaat afleggen. De soldaat werd drie keer gewisseld en dat nam allemaal veel tijd in beslag, en of het nuttig was betwijfel ik. Ze hadden niet eens een wapen! We vroegen een aantal keer waar de kalashnikof was, maar dan lachten ze alleen maar en zeiden dat ze de eventuele ontvoerders met hun vuisten te lijf zouden gaan. Juist, heel nuttig.
Vanochtend heb ik afscheid genomen van Cristiana, die een transit visa heeft en dus snel iran door moet. Nu ben ik dus weer alleen, maar geen probleem. Wat wel een probleem is is de hitte, pfoe, het is hier wel warmer dan 40 graden Celsius!
Maargoed, volgens mij zijn jullie nu weer helemaal up to date. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allen! Ik wacht met smart op de reacties.
groeten van Tessen
-
08 Juni 2008 - 12:13
Carla:
way to go,girl !
-
08 Juni 2008 - 12:30
Istar:
Wow tes! Super vet!
En ik denk dat niemand meer verwachtte dat jij je aan je planning zou houden. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je gaat waar je wilt gaan! Veel plezier nog! -
08 Juni 2008 - 22:04
Arnold:
Hoi lieve Tes,
Zo te lezen heb je een fantastische tijd gehad. Ook al denk je dat je tijd tekort hebt, toch heb je nog een ruime vakantietijd voor de boeg.
Twee maanden is toch niet slecht. Ik hoop dat je nog een goede tijd hebt en in Iran ook nog een leuke prins ontmoet.
Groetjes, Arnold -
09 Juni 2008 - 05:00
Eric:
Hoi Tes,
Zelfs aangepapt met een prins van een voormalig koninkrijk en een ministerszoon. Zo hoog hebben wij het nooit geschopt in Pakistan. TOP Tes, dat je zo geniet van dat land. Je hebt mijn beeld van vroeger wel bijgesteld. Zo zie je maar. Geniet ze van Iran. -
10 Juni 2008 - 09:08
Valery:
he Tesse, ik vertel wel eens trots aan vriendinnetjes dat Pakistan enzo helemaal niet zo gevaarlijk is en dat ik iemand ken die daar zomaar rondreist (en kaal is) haha. Dus super tof dat je daar zit en je je vermaakt en dat je laat zien dat het daar lang niet altijd hommeles is.
xxx val -
10 Juni 2008 - 09:49
Anneke:
Heerlijk Tes, je verhalen te lezen. Dankzij je open instelling en houding maak je zoveel contacten met de mensen daar, heb je zoveel leuke ervaringen. Fantastisch.
Net als Eric geef je me weer een wat vrolijker beeld van Pakistan, want dat was in de loop der jaren wel wat donker geworden. Je schrijft zo aanstekelijk, dat iedereen wel wil gaan reizen, denk ik. Geniet nog heerlijk verder, je hebt nog zoveel tijd! (2, 3 of zelfs 4x zo veel als werkende mensen hier die op zomervakantie gaan en nog net zo lang als de hele vakantie van scholieren! Als je het zo bekijkt, is dat toch nog best een heel lange periode!) Hoop dat je nog heel veel leuke gebeurtenissen meemaakt, geniet nog lekker verder. Liefs, Anneke -
10 Juni 2008 - 18:19
Daan:
Het komt er dus op neer dat je eigenlijk al wist dat Iran en Pakistan jouw landen zouden worden.
Maar hoe wist je dat nou van te voren als iedereen India zo hoog heeft zitten? Hoe dan ook ben je zeer origineel. En dat vinden de prins van Chitral en de man van de Visa ook! -
10 Juni 2008 - 20:24
Suzan:
hoi lieve Tes,
Als moeder zijn deze verhalen super kadootjes. Niets heelijkers dan te lezen, hoe goed het je dochter in den vreemde gaat.
Hier gaat het ook goed. Het land is in grote beroering want oranje heeft gister de volgens horen zegge huidige wereldkampioen Itaië met 3-0 verslagen in de EK. Heb jij daar nog iets van meegekregen? We hebben bij Eric gekeken. Tymen heeft hun huis van buiten tot oranje omgetoverd. En Aris heeft in Utrecht een televisie op z'n dakterras gezet en een tribune, dus in lagen, gemaakt van bierkratjes zodat ze met 15 vrienden konden kijken.Ikzelf word toch ook wel een beetje aangestoken door die gekte, heb nu zelfs oranje wc papier hangen... beetje over de top eigenlijk hé?
liefs en geniet- se -
10 Juni 2008 - 20:52
Annemiek:
lieve Tesse,
indrukwekkend, wat een belevenissen! Leuk om te lezen. Ik ben blij dat je het goed maakt en het zo naar je zin hebt. Geweldig dat je het avontuur aangaat en zo onbevangen door deze wereld stapt. Knap hoor! Liefs en tot een volgende keer. Daaaaaaaag. -
11 Juni 2008 - 20:48
Margreet:
Hoi Tesse,
Het klinkt weer heerlijk!!! Op die Mc Donalds en Pizza Hut na dan.... Het leukste aan jouw verhalen vind ik dat onze vooroordelen over die landen voor een groot deel niet blijken te kloppen. Vertrouw maar goed op je eigen gevoel!
Hidde heeft voor zijn verjaardag een dvd "Sporen uit het Oosten" over een reis per trein tussen Hanoi en Istanbul, inclusief dus Pakistan en Iran, gekregen. Prachtig, is ook vast wel wat voor jou. Goede tijd in Iran!
Margreet -
12 Juni 2008 - 17:23
G&K:
Ha die Tes,
Vandaag weer weggesmolten in Yazd. Om vier uur toch maar de boel bij elkaar gepakt voor een klein wandelingetje door de oude stad. Werd vier uur...
Hoe is 't in Shiraz? Klopt het wat iedereen zegt? Dat je die plek niet mag missen als je in Iran bent? Zie je over een paar dagen in Esfahan.
Groet -
12 Juni 2008 - 21:47
Suzan:
Ik heb wat krantenknipsels voor je bewaard over de aanslag in Islamabad. Wij gaan morgen met z'n allen bij Marjan en Daan voetbal kijken (vandaag dus)
zit nu nog op m'n werk en moet nog naar huis fietsen, gelukkig is het droog,
truste -
13 Juni 2008 - 10:32
Meike:
Hooooi tessie! zo typisch voor jou dat je helemaal niet in india terecht komt, haha het klinkt wel als een goede beslissing aangezien je zo vol bent van pakistan en iran. het klinkt dan ook wel echt super, dussuh ga zo door en ik verwacht je wel terug te zien in augustus hoor! liefs -
14 Juni 2008 - 08:49
Meike:
Holland 4 - 1 Frankrijk
joeehoeeee! goeie score he!! Nederland is sowieso door naar de kwartfinales!
Ik dacht ik hou je even op de hoogte, aangezien je daar vast geen voetbal kijkt :)
Liefs! -
14 Juni 2008 - 19:51
Suzan:
Jippie......4-1 !!!!!!
Ik ben absoluut geen voetbalkijker maar dit was een super wedstrijd.
Je had ons moeten zien zitten bij Daan en Marjan..oranje petjes, hesjes, broek en slippers. Rita was echter de mooiste, gewoon onherkenbaar, helemaal oranje en met een zware oranje langharige pruik op. En heel knap; ze heeft die pruik pas afgedaan toen de wedstrijd gestreden was, je weet immers nooit.....
Zag er toen wel uit als een gekookte kreeft maar knap was het. Met oranje bitter was ze er snel weer bovenop.
Hoor jij daar nou nog wat over dit voetbal?
groetjes en liefs,
tot gauw mails weer. -
15 Juni 2008 - 13:08
Sytze:
Lieve Tes,
Het is alweer een prachtige, kleurrijke reis en nog steeds laat ik me graag door je meevoeren. Eerlijk gezegd had ik gehoopt dat je geheime agenda ook zou voorzien in Kirgizie en Abgazie. Misschien iets voor je stage later. Ga zo voort en voort. Groeten van mij. -
15 Juni 2008 - 13:27
Opa En Oma:
Lieve Tes,
Jouw vader heeft jouw laatste mail helemaal voorgelezen, omdat wij jouw site niet zo goed kunnen vinden.
Toch zal ik blij zijn als je weer heelhuids thuis bent. Nog veel plezier en de groeten van ons. -
21 Juni 2008 - 00:31
Rob:
Hoi Tesse!
Je kent mij niet en ik jou ook niet, maar ik heb net je eerste verhaal gelezen uit Iran. Ik ben zo ontzettend jaloers op je. Jij doet precies wat ik ook wil gaan doen, alleen wil ik het na mijn studie toerisme gaan doen die ik in 2009 afrond. Ik heb meerdere boeken over afghanistan, iran en de -stan-landen gelezen en het trekt me enorm. Jij trekt er gewoon alleen op uit, nu weet ik zeker dat ik het ook ga doen. Als je ooit nog eens op Nederlandse bodem bent zou ik graag ervaring uitwisselen. Ik zit zelf nu voor stage in Panama in een dorp met 130 man. Erg stoer en ik heb zeker niks te klagen, maar centraal azie trekt me meer!
Ik hou graag contact met je....
robvandemerwe.waarbenjij.nu
robmerwe@hotmail.com
Gr rob -
27 Juni 2008 - 16:48
Iran Reiziger:
Het klinkt allemaal heel spannend, maar ik ben zelf ook in Iran geweest. Als Westerling verwacht je bepaalde dingen gewoon niet omdat wij in een heel ander werelddeel met een hele andere logica opgroeien. Een werelddeel waar rechten nog wat betekenen en willekeur niet de boventoon voert. Een land waar je een klacht kan indienen of een bezwaarschrift schrijft als je het ergens niet mee eens bent. De Iraanse mensen zijn fantastisch, totaal niet anti-Westers maar juist geinteresseerd. Het regime daarentegen is een ander verhaal. En als je eenmaal in hun web verzeilt raakt dan kan het moeilijk vertoeven zijn in Iran. Wees dus niet naief en realiseer je steeds alert waar je bent: een land waar mensenrechten een andere betekenis hebben, ook jouw rechten, en zeker als vrouw.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
