Het begin van het eind.
Door: tesse
Blijf op de hoogte en volg Tesse
04 Juni 2007 | Colombia, Bogotá
Bogotá.
Dan eindelijk gearriveerd in de plaats waar alles eindigd. Vanaf nu geen ellenlange busreizen meer, geen lying planet mee inkijken voor de volgende bestemming, geen discussies meer met medebackpackers over wat de beste route is, en nog maar 1 keer de rugzak volproppen. Tesse gaat al bijna naar huis.
zucht
Tesse is daar eigenlijk niet zo blij mee.
Tesse zou graag nog wat langer blijven.
Maar Tesse is niet egoistisch.
Tesse weet dat er met smart op haar gewacht word.
Dus Tesse zal morgenochtend vroeg opstaan en haar ticket veranderen.
Maar voorlopig zit ik nog hier. De komende 11 dagen zal ik vullen met sightseeing, dagtripjes en souvenirtjes kopen VOOR MEZELF. Ik denk: dat doe ik maar ff dikgedrukt, dat er geen misverstanden over bestaan. Het spijt mij zeer, maar verwacht geen souvenirtjes, te veel gedoe. Vinden jullie vast niet erg, het grootste cadeau is dat ik terug ben, is het niet?
Dan zal ik jullie nu vertellen wat ik gedaan heb sinds de laatste keer dat ik heb geschreven.
Ben naar parque tayrona geweest, supermooie stranden. Waar ik eigenlijk niet zoveel op heb gelegen, ben niet echt een strandmens. Ben wel naar pueblito gelopen, ruines van een stad van de tayrona indianen. Eigenlijk een beetje hetzelfde als ciudad perdida, maar dan kleiner en minder goed onderhouden, en slechts een uurtje lopen. En ik was nog bijna gebeten door een slang! Zette mijn voet vlak naast zijn kop en kon niet meteen achteruitstappen, omdat het pad uit rotsen bestond. Moest dus eerst kijken waar ik naartoe kon springen, anders was ik misschien wel met mijn hoofd naast zijn kop beland, dan zou ik nog dieper in de puree zitten.
Het was een groene slang
van wel bijna een meter lang
Waarschijnlijk best giftig.
Na parque tairona ben ik een dagje naar Venezuela geweest. Duurde iets langer dan verwacht om er te komen, maar was wel een avontuur. De bus genomen naar een grensplaatsje, genaamd Maicao. De lonely planet geeft de indruk dat je direct neergeschoten wordt als je de busterminal uitloopt, dus dat deden we maar niet. (we= ik en aimee, een iers meisje) Vandaar dus meteen een gedeelde taxi gepakt om naar Maracaibo te gaan. Geen problemen met de grens over komen, maar na de grens werden we nog zo´n 8,9 keer gechecked door de venezuelaanse (?) politie. Ze checkten vooral de colombianen die bij ons in de taxi zaten. 1 man werkte in venezuela, maar hij had niet de goede identiteitskaart ofzo, ik weet niet precies wat er mis was. Maar hij moest de politie elke keer dat we aangehouden werden weer omkopen, dat heeft hem echt iets van 60 dollar gekost (=veel geld). Hij had er wel vrede mee, hij wist het van tevoren al, kennelijk gaat het altijd zo. In Maracaibo aangekomen namen we de taxi naar 1 van de weinige hotels die in de lonely planet staan. Het hele hotel was leeg, op 2 mannen die er werkten na. Wij vragen om een 2 persoonskamer, oke geen probleem dat kan. De man opent de deur van de kamer, is het een 2 persoonsbed, en op de TV die aanstaat zie ik keiharde porno! Hallo, wat denkt hij dat wij van plan zijn?
Het volgende hotel was gelukkig wel beter, wel een kakkerlak, maar een aardig (huilend) meisje dat er werkte. Uiteindelijk hebben we wel in een 2 persoonsbed geslapen, we konden ons de andere kamer niet veroorloven. Het was ondertussen al laat, en het was te gevaarlijk om s´nachts rond te lopen, dus zonder eten naar bed en de volgende ochtend weer terug naar het oude vertrouwde colombia. Je ziet trouwens de kop van chávez overal. Lachend of denkend, of met de armen gespreid naar een groep kinderen, je kent het wel.
Ik weet zeker dat Venezuela heel mooi en interessant kan zijn, maar ik zie wel waarom het bekent staat als het gevaarlijkste land van zuid-amerika. Dit tripje was trouwens om mijn visa te verlengen, wat ik ook gewoon in santa marta had kunnen doen, dan had het me een paar uurtjes en 30 dollar gekost, maar ik dacht dat we er wel een gezellig dagje uit van konden maken...
Daarna weer een paar daagjes ouderwets chillen in Taganga en toen op naar Bogotá. Onderweg nog een nachtje in San Gil doorgebracht. En gister in Bogotá aangekomen. Gisternacht uitgeweest, voor het eerst in maanden (zo voelt het in ieder geval) weer spaans gepraat. Lekker aguardiente (typisch colombiaans anijsdrankje) en cuba libres gedronken. Vandaag naar het museum van Fernando Botero geweest. Heel leuk museum. Botero is de bekendste kunstenaar van colombia. Zijn stijl is heel grappig, hij maakt alles dik. Yup, dat lees je goed, dik. Op 1 schilderij bijvoorbeeld zie je een dikke vrouw acher een tafeltje waarop een dikke appel en een dikke banaan ligt, haha. Ook heeft ie een dikke Mona Lisa, en, mijn favoriet: Een best groot schilderij, half lucht, half het dak van een huis, en op dat grote dak zit... een klein dik vogeltje dat je op een vreemde manier aanstaart. Oh, ook heeft ie een dikke Jezus aan het kruis, maar je ziet nog wel zijn ribben, het is dus eigenlijk een dunne, dikke jezus aan het kruis. Heel grappig allemaal.
Dat waren dan weer de dingen die het vertellen waard zijn, natuurlijk is er veel meer gebeurd, maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. En ik kan het me even niet herinneren. Dat doet me eraan denken dat ik al 2 maanden niet meer in mijn dagboek heb geschreven...
Anyway, ik zal proberen niet aan de toekomst te denken maar gewoon te genieten van de tijd die me nog rest, hoop dat mijn ouders dat ook doen...
Hasta luego!
tes
Dan eindelijk gearriveerd in de plaats waar alles eindigd. Vanaf nu geen ellenlange busreizen meer, geen lying planet mee inkijken voor de volgende bestemming, geen discussies meer met medebackpackers over wat de beste route is, en nog maar 1 keer de rugzak volproppen. Tesse gaat al bijna naar huis.
zucht
Tesse is daar eigenlijk niet zo blij mee.
Tesse zou graag nog wat langer blijven.
Maar Tesse is niet egoistisch.
Tesse weet dat er met smart op haar gewacht word.
Dus Tesse zal morgenochtend vroeg opstaan en haar ticket veranderen.
Maar voorlopig zit ik nog hier. De komende 11 dagen zal ik vullen met sightseeing, dagtripjes en souvenirtjes kopen VOOR MEZELF. Ik denk: dat doe ik maar ff dikgedrukt, dat er geen misverstanden over bestaan. Het spijt mij zeer, maar verwacht geen souvenirtjes, te veel gedoe. Vinden jullie vast niet erg, het grootste cadeau is dat ik terug ben, is het niet?
Dan zal ik jullie nu vertellen wat ik gedaan heb sinds de laatste keer dat ik heb geschreven.
Ben naar parque tayrona geweest, supermooie stranden. Waar ik eigenlijk niet zoveel op heb gelegen, ben niet echt een strandmens. Ben wel naar pueblito gelopen, ruines van een stad van de tayrona indianen. Eigenlijk een beetje hetzelfde als ciudad perdida, maar dan kleiner en minder goed onderhouden, en slechts een uurtje lopen. En ik was nog bijna gebeten door een slang! Zette mijn voet vlak naast zijn kop en kon niet meteen achteruitstappen, omdat het pad uit rotsen bestond. Moest dus eerst kijken waar ik naartoe kon springen, anders was ik misschien wel met mijn hoofd naast zijn kop beland, dan zou ik nog dieper in de puree zitten.
Het was een groene slang
van wel bijna een meter lang
Waarschijnlijk best giftig.
Na parque tairona ben ik een dagje naar Venezuela geweest. Duurde iets langer dan verwacht om er te komen, maar was wel een avontuur. De bus genomen naar een grensplaatsje, genaamd Maicao. De lonely planet geeft de indruk dat je direct neergeschoten wordt als je de busterminal uitloopt, dus dat deden we maar niet. (we= ik en aimee, een iers meisje) Vandaar dus meteen een gedeelde taxi gepakt om naar Maracaibo te gaan. Geen problemen met de grens over komen, maar na de grens werden we nog zo´n 8,9 keer gechecked door de venezuelaanse (?) politie. Ze checkten vooral de colombianen die bij ons in de taxi zaten. 1 man werkte in venezuela, maar hij had niet de goede identiteitskaart ofzo, ik weet niet precies wat er mis was. Maar hij moest de politie elke keer dat we aangehouden werden weer omkopen, dat heeft hem echt iets van 60 dollar gekost (=veel geld). Hij had er wel vrede mee, hij wist het van tevoren al, kennelijk gaat het altijd zo. In Maracaibo aangekomen namen we de taxi naar 1 van de weinige hotels die in de lonely planet staan. Het hele hotel was leeg, op 2 mannen die er werkten na. Wij vragen om een 2 persoonskamer, oke geen probleem dat kan. De man opent de deur van de kamer, is het een 2 persoonsbed, en op de TV die aanstaat zie ik keiharde porno! Hallo, wat denkt hij dat wij van plan zijn?
Het volgende hotel was gelukkig wel beter, wel een kakkerlak, maar een aardig (huilend) meisje dat er werkte. Uiteindelijk hebben we wel in een 2 persoonsbed geslapen, we konden ons de andere kamer niet veroorloven. Het was ondertussen al laat, en het was te gevaarlijk om s´nachts rond te lopen, dus zonder eten naar bed en de volgende ochtend weer terug naar het oude vertrouwde colombia. Je ziet trouwens de kop van chávez overal. Lachend of denkend, of met de armen gespreid naar een groep kinderen, je kent het wel.
Ik weet zeker dat Venezuela heel mooi en interessant kan zijn, maar ik zie wel waarom het bekent staat als het gevaarlijkste land van zuid-amerika. Dit tripje was trouwens om mijn visa te verlengen, wat ik ook gewoon in santa marta had kunnen doen, dan had het me een paar uurtjes en 30 dollar gekost, maar ik dacht dat we er wel een gezellig dagje uit van konden maken...
Daarna weer een paar daagjes ouderwets chillen in Taganga en toen op naar Bogotá. Onderweg nog een nachtje in San Gil doorgebracht. En gister in Bogotá aangekomen. Gisternacht uitgeweest, voor het eerst in maanden (zo voelt het in ieder geval) weer spaans gepraat. Lekker aguardiente (typisch colombiaans anijsdrankje) en cuba libres gedronken. Vandaag naar het museum van Fernando Botero geweest. Heel leuk museum. Botero is de bekendste kunstenaar van colombia. Zijn stijl is heel grappig, hij maakt alles dik. Yup, dat lees je goed, dik. Op 1 schilderij bijvoorbeeld zie je een dikke vrouw acher een tafeltje waarop een dikke appel en een dikke banaan ligt, haha. Ook heeft ie een dikke Mona Lisa, en, mijn favoriet: Een best groot schilderij, half lucht, half het dak van een huis, en op dat grote dak zit... een klein dik vogeltje dat je op een vreemde manier aanstaart. Oh, ook heeft ie een dikke Jezus aan het kruis, maar je ziet nog wel zijn ribben, het is dus eigenlijk een dunne, dikke jezus aan het kruis. Heel grappig allemaal.
Dat waren dan weer de dingen die het vertellen waard zijn, natuurlijk is er veel meer gebeurd, maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. En ik kan het me even niet herinneren. Dat doet me eraan denken dat ik al 2 maanden niet meer in mijn dagboek heb geschreven...
Anyway, ik zal proberen niet aan de toekomst te denken maar gewoon te genieten van de tijd die me nog rest, hoop dat mijn ouders dat ook doen...
Hasta luego!
tes
-
03 Juni 2007 - 23:56
David:
He tes,
blij dat je heel bent en weer terug komt,
Groetjes Oraal B
-
04 Juni 2007 - 05:46
Steffen:
heej tes!
wat een grappig schilderij!! haha..
wanneer kom je dan naar huis? ik begreep het niet uit je verhaal..
nou geniet er nog maar even van!! kussen steffen -
04 Juni 2007 - 06:58
Jochem:
Ha Tes,
Tot snel dan maar :), geniet van je laatste paar dagen!
groet,
Jochem -
04 Juni 2007 - 09:38
SanneFleur:
Jeeeeeeeeeuhj! Tes komt weer thuis!! tot snel meis!!
Kusje -
04 Juni 2007 - 10:37
Meike:
sorry, maar k kan je niet op komen halen van schiphol, zit dan ergens in Cambodja, balen zeg. nu in zuid laos, 4000 islands, even beetje relaxen veel hangmatten enzo, relaxen voor een paar dagen om daarna veel van cambodja te zien! ik ben hopelijk wel een souveniertje waard???????????? geniet van laatste daagjes!! liefs -
04 Juni 2007 - 14:08
Vincent:
'pfoe zeg, jij bent nu dus al weer thuis!! ik word nu ineens helemaal depressief omdat ik weet dat ik ook naar huis moet over een paar maanden... raar. Ik weet dat ik waarschijnlijk de eerste week alleen maar depressief en jankend op de bank zal hangen'
Ik blijf lachen om dit citaat van je dat je bij één van mn laatste berichten plaatste.. Dat depressief en jankend op de bank hangen zal vast wel meevallen toch? Je hebt juist iets heel moois om op terug te kijken! Allemaal nieuwe dingen die je nog kan gaan doen en je ziet iedereen in Nederland natuurlijk weer.
Zo stap ik morgen weer opt vliegtuig, naar Rome, met een vriend vanaf daar backpackend naar Griekenland en dan weer met easyjet terugvliegen (voor slechts 40 euro!!)
Feestze nog daar in Bogotá!
-
04 Juni 2007 - 14:47
Katinka:
He Tes, leuk dat je bijna weer terug komt!! Wanneer nou precies? De 15e of reken ik verkeerd? Snel x verhalen live van je horen :) Geniet nog even! xxx -
04 Juni 2007 - 18:48
Arnold:
Hoi Tes, Ik zag net dat je vandaag geld hebt opgenomen. Daar stond bij StaMarta. Ik dacht dat je nog in Santa Marta was.
Of ligt dat naast Bogotá? Moet toch eens een betere kaart van Colombia kopen. Ik ben alweer bezig een fiets voor je te regelen. Aris heeft de jouwe een tijdje geleden mee naar Utrecht genomen, maar vertelde pas dat hij (de fiets!) niet meer in zo'n goeie staat was.
We zullen ook je bedje verschonen en je kamertje stofzuigen en Promoduktie vertellen dat je eraan komt.
Groetjes + kus, Arnold -
04 Juni 2007 - 18:56
Carla:
en dan snel overal je laten zien,he? we zitten nu al te wachten...
carla (& sanne-fleur & cees jan)
kus...goede reis naar huis. -
04 Juni 2007 - 19:39
Daan En Marian:
Het begin van de rest van je leven
Je hebt nog alle tijd
Waarom zou je op de bank gaan kniezen
Als de wereld voor je open ligt
Dichtbij en ver weg
Fijn dat je vader ook zo aan je denkt
En al een reintegratieplan gemaakt heeft
Het wordt geen koude kermis
Maar een warm bad!
Ruik je de stal al? -
04 Juni 2007 - 20:41
Rita:
Ha tessebes ! helaas is het stil in de batterijlaan als jij thuis komt. In ieder geval is er niemand op nr 12 om je te verwelkomen. Wij vertrekken zaterdag as naar het verre oosten. Wat we precies gaan doen weten we niet.In ieder geval beginnen we in Bangkok en we hopen Meike ergens te ontmoeten, misschien in Cambodja. Uit de verhalen van Meike hebben begrepen dat het zeer de moeite waard is, dus we zullen wel tijd te kort komen. En dan moeten we ook nog uitrusten....Nou meid ik wens je nog een leuke laatste paar dagen en sterkte met de thuisreis. Denk maar aan je eigen lekkere bedje en aan de heerlijke taarten die je gaat bakken en aan boterhammen met kaas en pindakaas....en op je fietsje naar het dorp en ons allemaal weer zien natuurlijk. Nou wij vinden het in ieder geval leuk je weer te zien, maar dat zal dus nog even moeten wachten tot begin juli. groetjes
Rita -
04 Juni 2007 - 21:41
Anneke:
Hier is het dik voor mekaar,
Dikkie Dik nog steeds op tv,
en er wachten je vele dikke knuffels.
Ook leuk!
Tot binnenkort,
xxx -
04 Juni 2007 - 21:52
Astrid:
ik ken het gevoel, hoewel.. niet van na een JAAR.. sterkte! en HASTA MUY PERO MUY PRONTO! -
04 Juni 2007 - 22:07
Tesse Zelf:
arnold, ik wil het je de hele tijd al vertellen maar k vergeet het steeds: De datum waarop het geld van mijn rekening afgeschreven wordt is niet de datum waarop ik het geld heb opgenomen!
hoewel het soms wel makkelijk is dat je dat denkt. Toen ik een keer anderhalve week niets had laten horen dacht jij dat ik 4 dagen geleden nog iets had opgenomen. Dus niets ongerust.
Je moet maar iets beter kijken, dan zie je de daadwerkelijke datum wel.
-
05 Juni 2007 - 11:47
Diny:
hoi tesse,
'k hoop dat je weer veilig thuis komt. Uit alle berichtjes begrijp ik dat er met smart op je wordt gewacht. Dat is toch ook fijn thuiskomen? Veel plezier nog en dan nu misschien tot ziens.
Groeten, Diny -
07 Juni 2007 - 00:28
Suzan:
hoi lieve tessie,
Bij mij begint het nu toch wel te kriebelen, bij jou ook? Zeg 's eerlijk, krijg je écht niet een beetje zin om weer 's andere dingen te doen dan reizen? Zoals Rita het al beschreven heeft ongeveer?
Is juist de afwisseling niet leuk?:
Nu nog lekker weg en reizen, straks een interessante studie gaan oppakken...... vrienden weerzien, een nieuwe (studie)nieuwe vrienden maken, nieuwe uitdagingen aangaan en intussen een (nabije) toekomst gaan uitstippelen met wellicht nog 's een (studie)reis in het verschiet.
Meidje meidje, de wereld ligt aan je voeten toch? Soms, zoals nu, zou ik ook weer jong willen zijn.....(gelukkig bekruipt me dat gevoel niet vreselijk vaak).
Het lijkt me geweldig je weer veilig en wel in de armen te kunnen sluiten. Voor jou wellicht tamelijk normaal maar voor ons, op afstand zal het toch een grote opluchting zijn. Enne.....daarna maal ik niet meer om een uurtje eerder of later thuiskomen hoor... Jij in Nederland voelt dan voor mij bijna als de veilige box in je jeugd ha ha.
Hoe is het met je ticket? Heb je hem al om kunnen zetten?
Heel veel liefs en een behouden thuiskomst !
Tot dan
Suzan -
14 Juni 2007 - 14:27
Rita:
deze keer vanuit Sukhothai : een hele goede reis en hopelijk valt het thuis reuze mee!
al die open armen, heerlijk toch, laat je niet verbrijzelen. We zijn benieuwd naar je verhalen en naar je acclimatisatievermogen ( en naar hoe je er nu uit ziet )
onze armen hou je nog tegoed !
Rita en Sytze -
21 Juni 2007 - 16:11
Carla:
tess, aanstaande zondag vieren we dat sannefleur is geslaagd. ensjallah...
vanaf een uurtje of vier, borrel, soup and salad.
je bent van harte welkom...en je fam. ook natuurlijk.
xxcarla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
